Селфи жасау сәнге айналды. Қоғамдық құбылыс. Кеше "ислам мемлекеті" содырларының бірі селфи жасаймын деп АҚШ әскерінің қармағына ілініп жойқын соққы алды. Селфи жасаймын деп биік ғимаратқа шығып құлап ажалын тапты. Темір жолда селфи жасаймын деп локомотивтің астында қалды. Селфи жасаймын деп қоғамдық ортаны сыйлаудан қалып барамыз. Бүгін аялдамада бір қыздың ернін түртитіп селфи жасап жатқанын қарап еріксіз күліп тұрдым. Айналасында адамдар тұр-ау деген ой қыртына кірер емес. Кеудесін ашыңқырап қоя бастағанда мен кері бұрылып кетіп қалдым. Көзіммен күнә жасадым ба әлде басқа болды ма білмедім. Бірақ көңіл-күйім түсіп кеткені рас. Күліп тұрып жылап жібердім десем де болады. Мен не дей аламын осы кезде сол қызға? Естелікке суретке түсудің айыбы жоқ. Бірақ әр нәрсенің шегі болады емес пе. Этикасы болатын шығар. Әлде селфи еркіндік пен жасандылықтың басты қаруы болып кетті ме? Сіз не айтар едіңіз?